Układ odniesienia

Raz siedząc przy kompie (noc już była w połowie)
o łaskę prosiłem moją muzę niewdzięczną,
bym liryk płomienny spłodził treścią dorzeczną,
z nadzieją, że wenę o poranku choć złowię.

Czerń ślepa za oknem nie nastraja ożywczo,
bałwany wodniste tłoczą pianę do myśli,
zawiłe zasady, trzeba tutaj uściślić,
jak sędzia surowy skarcą duszę porywczą.

Zmęczony potyczką pośród słownych haczyków,
nad ranem omdlałem, więc kielunia walnąłem,
wnet przyszło olśnienie - przyfrunęło z aniołem,
tak dzieło skończyłem zapisałem do pliku:

"Masz oczy jak lustra szmaragdowo-błyszczące,
w ich blasku pieszczotą nagie ciało przemierzę,
przez piersi do bioder, gdzie doliny kuszące
dotykiem ust zbłądzę łaknąc zdroju, jak zwierzę..."

Los twórcy, brzęk sławy - jak gołębie na dachu,
są pewne gdy podmiot oczy łzami po zrasza,
więc druha miłego na spotkanie zapraszam,
niech słucha i płacze od poezji zapachu.

- Nie obraź się Wiechu - mówi gryząc fistaszka,
na twarzy powagę w mrocznym świetle dostrzegam,
- nie trafia za bardzo do mnie wiersza ablegat,
konieczna poprawka - druga pękła tak flaszka:

"Gdy leżę przy tobie, tak się robię ochotny,
że palce mnie świerzbią (jeden członek dębieje),
a w biodrach się rodzi odruch suwno-powrotny,
w otwarty ud bastion w środek wchodzę, głupieję..."

Po twarzy koleżki płynie z wolna łez parę,
po chwili milczenia egzaltuje w te słowa:
- żeś brachu historię mego życia zmalował,
tak trzymaj, pisz dalej, teraz wiem, że masz talent.

autor

Rymetius

Napisany: 2011-05-29 Dodano: 2011-05-29 10:14:49

Ten wiersz przeczytano 1097 razy

Oddanych głosów: 31

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Przygoda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie