Uwierzcie mi proszę

LilliAnna
Czyli kiedyś już pisałaś na tym portalu?
Miło mi, że trafił w Twoje zapotrzebowanie na otuchę.

Czasem też tu powracam jakimś wierszem.

Wszystkim bardzo serdecznie dziękuję za komentarze

Wchodzę na ten profil po tak długim czasie i jako
pierwsze czytam takie słowa... Pomogłaś mi Julko tym
wierszem. I jak tu nie wierzyć w znaki :)

Bardzo piekny wiersz i bardzo prawdziwy, czesto nie
widzimy szczescie, ktore mamy na codzien, a szukamy
czegos nieosiagalnego, wyimaginowanego, a tym czasem
nieszczesliwcom zycie uplywai nie obejrzawszy sie za
siebie - przyjdzie nam nieszczesliwym odejsc. lepiej
wiec rozejrzec sie dookola siebie, zauwazyc drobne
rzeczy i po prostu usmiechac sie do kazdego porannego
promyka slonca, do buzi niemowlecia, do zwyczajnego
przechodnia na drodze. Pozdrawiam serdecznie.

Piękne mądre słowa. Od nas zależy, co w duszy rośnie,
czy światłem błyśnie nam dzień następny....

bardzo mądre słowa i myśli - ale nie każdy potrafi
uwierzyć

Wiersz z wartościowym przekazem. Świetnie się czyta.
Pozdrawiam.

Piękny, bardzo wymowny i wartościowy
wiersz...Pozdrawiam serdecznie...

"Im dłużej życia, tym pełniejsze kosze,
droższe od złota bezwiednie dźwigamy"
I niech tak zostanie.
Pozdrawiam.

sama prawda, genialny wiersz, garuluję

Piękny wiersz, treść jego przemawia do każdego z
nas."Szczęściem dla siebie jesteśmy my sami ,im
dłużej życia tym pełniejsze kosze droższe od złota
bezwiednie dźwigamy"-to prawda, pozdrawiam.

"A szczęście może być bardzo malutkie,
mieścić się całe w małym polnym kwiatku" :) Piekny
wiersz, Julko. Milo poczytac :)

A ja nie wierze , że jestem szczęsciem dla siebie.
Szczęsciem jest dawać co najlepsze, nie tylko tym
których kochamy.

Pędzę za szczęściem w potrzebie,
a wystarczy spojrzeć w siebie!
Pozdrawiam!

Mej młodości próżniaczej
w jarzmo nikt nie chwycił
przez łaskawość wybaczeń
zmarnowałem życie
Czy szukałem szczęscia, pewnie tak jak każdy z nas -
czy to znalazłem, tak, był taki czas.
Ten czas znalazłem przy pomocy serdecznej dłoni
pewnej poetki, nauczyła mnie pisać poetyckie słowa,
przy pomocy kolorowej kredki- ta kredkę mam do dziś i
ze mną pozostanie, bym malował polne kwiaty, i dróg
rozstaje. Wybrałem drogę, krocze nią bez leku i obaw
lata w pięknie upływają -Boże tak pozostaw .
Twój wiersz julko to cacko które chowam do
inkrustowanego puzderka, w smutku będę tam często
zerkał.Kluczyków dorobię sztuk dwie, jeden dam Tobie

Nad nami gwiazdy, jak rzadko w nie spoglądamy,
patrzymy ku ziemi, tam szczęścia szukamy
Pozdrawiam, ukochana poetkę, która swymi wierszami i
sama sobą, daje mi radośc, chroni przed trwogą
Bolesław

Jak można nie wierzyć, gdy tak ładnie prosisz:))