***/w domach starych ludzi/

BordoBlues, Mała.duza, dziękuję i pozdrawiam.

blade
od przeznaczeń


może nawet trochę pożółkłe.
taaaak.

bywa i tak.......w domach starych ludzi może i firanki
szare... samotnie na "kogoś" czekają - oj znam to oj
znam to

bywa i tak.......w domach starych ludzi może i firanki
szare... samotnie na "kogoś" czekają - oj znam to oj
znam to

Trochę mi się, płakać zachciało...
Nawet, bardzo...

Mój to raczej nie, ale ten wiersz jest doskonały :-)
Kłaniam się nisko wspaniałej Autorce :-)

Piękny opis jesieni życia.
Pozdrawiam

Piękne. Pozdr. serdecznie, Józef z Rzeczpospolitej
Norwidowskiej

Bardzo ładny wiersz o zwykłych starych
ludziach,których życie było uczciwe i pracowite.
Na myśl przychodzą mi jeszcze inni starzy
ludzie.Dobiegający setki mordercy z Oświęcimia żyjący
w Argentynie czy Paragwaju.

Pozdrawiam serdecznie.

Dziękuję serdecznie za przeczytanie i komentarze.

na codzień nie jesteśmy świadomi, że kultura
materialnych przedmiotów jest czymś nietrwałym,
tymczasowym. Wszystkie estetyczne zestawienia, wzór
firanki, typ podłogi, kolor ściany, styl ramki ze
zdjęciem dzieci - wszystko to tylko impulsy w głowach
uczestników tego teatru codziennej przestrzeni. Gdy
przyjdą nowi, obcy, nigdy się nie dowiedzą, nie
doświadczą, zignorują. Może jednak będzie i tak, że
niektóre przedmioty ożyją na nowo.
W szufladzie starego mebla odkryłem zaproszenie na
obiad organizowany przez parafię dla nobliwych
mieszkańców z okazji wizyty kościelnego oficjela. Data
z końca dziewiętnastego wieku. Kościółek jeszcze jest,
tam pod adresem w Szwecji. Sprawdziłem na google maps.
Może kiedyś życie w domach strych ludzi będzie
zeskanowane przestrzennie i będzie można do nich
zajrzeć.

samo życie ...u jego schyłku

w domach starych ludzi czas zwolnił...świetny
refleksyjny wiersz...

Świetny wiersz. Smutna ta starość. Serdecznie
pozdrawiam.

wymownie o smutku i samotności starych ludzi.