Wciąż...
Wciąż jest we mnie chłopiec
mimo lat przebyłych
mimo blizn i ran życia
..zdążyło mi dopiec
Wciąż z ufnością patrzę
w serca ,
wciąż je widzę
pochylam nad kalectwem
nie boję nie brzydzę..
Za naiwność płacę
często dużą cenę
wciąż ufam że warto
tak.. tego nie zmienię
Wciąż z zachwytem chłonę
piękno ludzi , świata,
krople rosy w słońcu ,
smak i zapach lata
Wciąż jest we mnie chłopiec
trochę roztrzepany
wdzięczny za to wszystko
za dar życia..dany
autor
Moon
Dodano: 2008-11-26 21:41:42
Ten wiersz przeczytano 485 razy
Oddanych głosów: 6
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (6)
Warto dorosnąć, a nie być "wciąż" małym chłopcem. Jak
dorośniesz przestaniesz być naiwny i roztrzepany, w
związku z czym zjadasz literki, patrz "tochę" zamiast
trochę. W pierwszej zwrotce, może lepiej by brzmiało
"mimo lat przebytych" a nie "przebyłych". Tematyka
wiersza dobra pomimo tego "wciąż" jakby za dużo.
W każdym z nas drzemie małe dziecko lecz jakże
prawdziwy jest Twój wiersz który napawa optymizmem i
który odsłania Twoje bogate wnętrze....
hmmm duzy chłopiec wie kiedy przestac nim byc. Świetny
wiersz a i dzieskiem warto bywac... pozdrawiam...
Dlatego udany bo radość chłopca wewnątrz Pięknie o
sposobie na życie
To dobrze, że wciąż ufasz, że warto... Naprawdę warto.
To piękne, że potrafisz odnaleźć w sobie dziecko; to,
które kocha miłością bezinteresowną; to, które potrafi
zachwycić się najmniejszym pięknem; i to, które często
widzi i rozumie więcej, niż świat mógłby sobie
wyobrazić... Dobry wiersz. Gratuluję i pozdrawiam
serdecznie.
Zdążyło dopiec tak jak każdemu z nas, ale trzeba dalej
do przodu z wysoko podniesioną głową, aby pokonać
przeciwności losu,a będzie lepiej. Pozdrawiam:)