Wena

"Jakże uroczą istotą jest człowiek, jesli jest człowiekiem" Menander

I kiedy w czasie...
I kiedy w żal...
Nici, otchłanie,
wieczności strudzone,
coś odbierając dają coś w zamian,
tak jakby te łąki wiecznie zielone...
I tylko jakby jedna myśl
w pejzażu mgły opada nagle
i wtedy tylko przemknie myśl :
przecież nie jestem tu na zawsze?
I kiedy w czasie przejrzałam w dal,
zwolniwszy w sobie każdą myśl,
przez pryzmat życia ujrzałam świat ,
czekając nadal na blady świt!
I kiedy tylko na to wpadłam,
zgubiwszy w biegu cały sens,
coś mnie natchnęło jedna myśl,
no przecież:
nie jestem tu na zawsze!

autor

Brenda

Napisany: 2006-11-17 Dodano: 2006-11-19 16:15:47

Ten wiersz przeczytano 500 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Wolny Klimat Rozmarzony Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie