Wiara Miłośc Nadzieja...
Upadła Wiara!
Rozpacza biały gołąb
siedząc na pozłacanym dachu kapliczek
odbijających w sobie chciwe miny
zagubionych w swej drodze dusz.
Upadła Miłość!
Krzyczy zaniepokojony wiatr
przyglądając się osamotnionym kochanką
połączonych jedynie cienką linią
nic nieznaczących sms-ów.
Upadła Nadzieja!
Pewnym głosem śpiewa rusałka jeziorna
wiedząc że nie nadejdzie poranek
i wszystkie dni zleją się w jedną całość
sprawiając że noc jest wybawieniem
Upadł Człowiek!
Szepcze białe niebo
pod którego skrzydłami człowiek zrobił
swój ostatni krok nim runął do
przepaści...
autor
Bleeding_Rose
Dodano: 2007-05-31 22:09:44
Ten wiersz przeczytano 414 razy
Oddanych głosów: 2
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (1)
ładna symetryczna forma. Świetne przesłanie i
przemyślenia. Wiersz dobry. Wkradły się jednak błędy
literowe:
1) w ósmym wersie jest "kochanką" a winno byc
"kochankom",
2) w ostatnim jest "do przepaści" winno by "w
przepaść".
Nie ujmuje to jednak jakosci temu wierszowi. :)