Wiara i śmierć

Ponieważ wiedziałem,
że muszę umrzeć,
umarłem sobie już dawno,
nie czekając na śmierć,
lecz pozwalając jej
czekać na mnie w spokoju.
Tak jej się nudziło,
że odeszła w końcu do nigdy,
machając mi ręką na pożegnanie.
Jestem więc wolny od śmierci,
chociaż przysięgliśmy sobie
pamiętać i kochać się zawsze,
gdyż najmądrzejszym marzeniem
jest marzenie o własnej śmierci.
Kiedyś więc może do niej powrócę,
wzruszony tym rozstaniem,
i przytulę się do niej serdecznie,
aby być z nią choć chwilę razem,
gdyż jeśli kochamy,
to nie umieramy.

autor

Piotr G.

Napisany: 2019-09-25 Dodano: 2019-09-25 13:54:34

Ten wiersz przeczytano 765 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Monolog Klimat Refleksyjny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie