Wiatr

Wiatr nad morzem się wzbudził
bawił się tam igraszką fal
na ich grzbiecie dopłynął do brzegu
morze porzucił, na plaży usiadł

Najpierw - zbadał okolice
miasto, spodobało mu się
można tam pozamiatać ulice
a kurzem, w okna rzucić, na złość pań

Albo zatańczyć sobie oberka
z drzewami, które mają już ze sto lat
kapelusze pozrywać mężczyznom
kobietą spódnicę podwiewać – o tak

Drzewa tańczą ociężale
gałęzie fruwają tam i tu
konary skrzypią, huczy wiatr
diabelski taniec niechaj trwa

Nie ważne że łamią się konary
w obrocie, gdy tańczy wiatr
szpaler drzew kłania się w tańcu
do samej ziemi, jak na pas

Gra huczna muzyka
wiatr wieje na sto trąb
gałęzie lecą, łamią się
a wiatr jeszcze woła,
niech taniec trwa...

A gdy już skończy się wiatru muzyka
drzewa odetchną, pójdą spać
wiatr wróci nad swój morza brzeg
by dalej berka z falami grać.

Leszek K

autor

LeszekK.

Napisany: 2010-10-10 Dodano: 2010-10-25 15:09:38

Ten wiersz przeczytano 1024 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Nieregularny Klimat Melancholijny Tematyka Przygoda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie