Wiatraki

Bardzo ciekawe wiersz.

Jak Michale byśmy się nie puszyli - to niearady
nakręcic mąki bez wiatru pana boga - i on tez pobudza
don kichota. Lubię taki swawolny wiatr spod twojego
znakomitego piórka: niegłupio wieje:)
przeczytalem z przyjemnoscia i poczuciem
refleksyjnowizualnego zaowolenia.
Pozdrawiam serdecznie:)

Życie to walka z wiatrakami, w której często jesteśmy
sami, wtedy jest trudniej ale walka musi trwać do
końca...

Co można powiedzieć? Bardzo ładnie, Super zakończenie.
Zawsze do takich autorów jak Ty którzy pokazali bardzo
wysoki poziom podchodzę spięty. Pewnie dlatego że
oczekuję fajerwerków. Tu fajerwerków nie za dużo ale
wiersz na wysokim poziomie. Pozdrawiam:))))

... czekam, zbyt często zawodzi wiatr a może oddech
zbyt szybki miesza powietrze żal - w wędrówce po
łąkach codzienności

Witaj, już się wylogowałam, ale jeszcze dojrzałam ten
wspaniały o wiatrakach wiersz, więc, jestem zachwycona
przekazem.:)
Pozdrawiam.:)

Witaj Michale:)

U mnie w ogrodzie też taki jeden macha sobie:)
fajnie:)

Pozdrawiam:)

Drżę, jakem wiatrak :)
Fajny pomysł :)

Też tak myślę,że właśnie tym jest nasze
życie...ciekawy wiersz, serdeczności :)

Piękny, metaforyczny wiersz. Puenta bardzo obiecująca,
rycerzu! U Ciebie zawsze warto przysiąść i popatrzeć
na obraz wiersza. Brawo ;)

Witaj, Jastrzu :-)
Wiersz świetny i, jak słusznie zauważył Marek,
wielodenny :-) Co u Ciebie nie dziwi, nic a nic :-)
Wprawdzie z dopiskiem w dedykacji nie do końca się
zgadzam, ale to absolutnie wpływu na ocenę nie ma :-)

Super! Pozdrawiam serdecznie :-)

Fajny, przewrotny i wielodenny:). Pozdrawiam

woda na koła młyńskie koła też dobrze ziała ...jak
wiatr na wiatraki których jest coraz więcej ..

Świetne!

Przeczytałam wcześniej, teraz
i czuję, że powiedziałeś więcej niż umiałam zobaczyć.
A tu wszystko do pamięci.
Łącznie z nastrojem, unoszącym się nad oparami.