WIELCY, Mniejsi i ci całkiem...
Póki mamy jeszcze czas...
W swych szczelnie zamkniętych
Przyciasnych pudełkach
Żyją tu obok siebie, a każdy z nich
We własnych rozterkach
Ci WIELCY i Ci Pomniejsi
i ci całkiem już mali
Silniejsi, Ci trochę słabsi
i ci co Tamtych się bali
A gdyby tak zesłać im deszcze ?
Albo z pustyni cisnąć w nich piach ?
Gdyby zamrozić powietrze
Aż tak, by serca zmroził im strach ?
Czy to zrozumieli by wreszcie
Ile tu zmarnowali już lat ?
I to, że nie będą żyć wiecznie
Że na nich też nadejdzie czas ?
Więc niech biją dzwony
I niech wieje wiatr
A okna i balkony
Niech zapełnią sią tak
Jakby jeszcze dzisiaj
A najdalej jutro
miałby skończyć się świat
Jakby dzisiaj, a może jutro
miał skończyć się ten czas...
autor
taki_1
Dodano: 2007-05-14 08:22:30
Ten wiersz przeczytano 527 razy
Oddanych głosów: 11
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (4)
Takie jest życie, że jedna mała osóbka niewiele może
zdziałać, by dać innym przebudzenie.. ale dobrze, że
chociaż są Ci, co ocknęli sie z marazmu i maja odwagę
krzyczeć i walczyć o swe życie :)
ile zmarnowali już lat!! I nie ma na nich siły! Czasem
zastanawiam się jaką trzeba mieć bezczelność, by
znając swoją przeszłość- ciś się na piedestały!
...to prawda... żyjemy obok siebie a nie razem... cóż
- chyba nie da się tego zmienić niestety...
To jest zbyt trudne do zrozumienia. :-)
Liczy się przecież tylko kasa i władza...
Pozdrawiam!
A