A t l a n t a
W Atlancie ogień już zgasł
Wypalił się jak każdy z nas
Medale w różne świata strony pojechały
I na podium chwały
Już tylko stadiony zostały
Jej czas przeminął
Wieczne wspomnienia nie zginą
Zostaną w pamięci na wieki
Nie spłyną rurami jak ścieki
Atlanto dziś smutno mi i płaczę
Na myśl że już cię nigdy nie zobaczę...
taka kolej rzeczy coś się zaczyna coś skończyć się musi
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.