***

słodki, jak słodki jest czas beznamysłu
okiem dosięga korzeni bezkresu
i pustka tępi krawędzie wszechzmysłów
a cisza dudni o bramy Hadesu
czy mię strach przejął czy to utęsknienie
by jednym mgnieniem nadzieję porzucić
i iść przed siebie ach iść na stracenie
a złotostuną skargą świat zasmucić
widzę... garściami rwała złote kiście
z jasnych ogrodów wonnych od zarania
ach oddam dusze, znów rozgarnij liście
te z drzewa życia nie z drzewa poznania

autor

par excellence

Dodano: 2008-11-03 19:36:02

Ten wiersz przeczytano 599 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie