....?

Chciałbym jak ptak wśród niebios
Przemierzać bezmiar Oceanu Świata.
Wiatrem gnany,niepokonany Pan Samego Siebie.
Daleki od Ciebie ułudo wolności,
Mroczna,posępna,wroga samotności.

Lecz skrzydła mi nie dane,
Wiatr dla mnie nie wieje.
Wszystko,co dla mnie cenne szyderczo się śmieje,
I znika nim zdążę powiedzieć słów kilka.

Więc stoję w milczeniu czarnej ust otchłani,
Nienarodzone słowa grzęzną mi w krtani,
Łzy bezimienne spływają bez wytchnienia.
Szum tego, co we mnie nie zginie wraz z nimi,
Posłańcami bezimiennymi.

Pragnę być świadkiem własnej krwi wypływania.
Wzrok mój nie ominie z Bogiem spotkania.
Lecz dla nas umęczonych potępienie wieczne,
W otchłani własnego’’ Żyć mi się nie chce’’.

autor

Poor Twisted Zombie

Napisany: 2005-12-11 Dodano: 2006-02-06 14:18:37

Ten wiersz przeczytano 580 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie