Wiersz skąpany w samotności...
Kolejny wiersz, bo smutku tona,
Skąpany w bólu po prostu konam...
Kolejne słowa, bo z żalu pękam,
Znowu dotknęła mnie strachu ręka...
Kolejny dzień zmieszany z krzykiem,
Szanse na życie są raczej nikłe...
Kolejne chwile z męką zmieszane,
Jestem na dnie i na nim zostanę...
Kolejny sen, w nim z Bogiem kłótnia,
Przepowiednia życia jest zbyt okrutna...
Kolej rzeczy : życie, cierpienie,
Na końcu śmierć, się żegnam z
istnieniem...
Komentarze (7)
Faktycznie, jak już ktoś zauważył w komentarzach,
bardziej pasuje "żegnam się z istnieniem"...
Ale wiersz świetny, choć smutny.
bardzo mi sie podoba forma , tematyka i przekaz jaki
zawiera - chociaz smutny nawet bardzo to takze bardzo
na Tak:)
Ładny wiersz. Jego treść jest wzruszająca.
Wyjścia nie ma! Przed każdym tylko ból istnienia.
Teoretycy twierdzą, że wierszy o rymach AA BB CC
powinno się unikać. Ten nawet udany. Ostatnia linijka
moim zdaniem powinna brzmieć:
Na końcu śmierć i żegnam sie z istnieniem.
wiersz pełen ekspresji traktuje o walce życia ze
śmiercią Dobry w wypowiedzi bo wzrusza i zastanawia
dlaczego śmierć przywołuje
Dobry wiersz. Prosty, prawdziwy i poruszający.
Konsekwentna forma. Na tak ;)