Więzień życia i śmierci

"Umrzeć - usnąć - Spać - i śnić może?"

Brak odwagi, by żyć.
Nie starcza jej nawet, by umrzeć.
Rozpacz rozdziera martwą już duszę
i trawi każdy jej strzęp nieczysty.

Strach przed cierpieniem,
coraz bardziej natrętny
staje się nieznośny,
bezlitosny.

Towarzyszką jego, złość.
Tak wielka i okrutna,
jak on sam.
Choć jeszcze bardziej wyrachowana.

Razem sieją umiłowane spustoszenie.
Giną w obłąkańczym tańcu,
jak kochankowie
pogrążeni w namiętnym uścisku.

W umyśle szaleje bestia,
która zasypia czasem,
snem niespokojnym
i budzi się z jeszcze większym apetytem.

Czy uwolnić ją? Nie,
nie wolno i odwagi brak.
Niech nadal stoi na straży
krawędzi między życiem a śmiercią.

autor

niemanazwy

Dodano: 2012-04-05 20:47:35

Ten wiersz przeczytano 395 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie