Wolni zniewoleni przez siebie

Ja wierze w Ciebie Boże i będę podążać drogą którą mi ześlesz...

Spoglądam ku słońcu
I szukam tam Boże Ciebie
Jesteś tam, na świata końcu
Spoglądasz na ludzi z tronu w niebie

Dałeś nam tyle pięknej miłości
Chciałeś dla nas wszystkiego dobrego
Lecz narodziło się tak wiele złości
Boże mój kochany, dlaczego?

Nie, nie będę Cię o to pytała
Czemu świat nie kwitnie radością
Z dawna żem odpowiedź poznała
Bo obdarzyłeś nas zaufaniem i wolnością...

To my stworzyliśmy sobie ten los
Ty podarowałeś nam dobre drogi
Lecz my przeszliśmy po nich na skos
Nie usłuchaliśmy Twej przestrogi

Jestem niewolnicą własnych łez
Ale nie noszę w sercu goryczy
Wierzę że smutek znajdzie kres
A nawet łzy mieć będą domieszkę słodyczy

autor

Tapy

Dodano: 2005-08-23 11:42:52

Ten wiersz przeczytano 558 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie