WRZEŚNIOWY PARASOL

Wrześniowy parasol

Kiedy los jest ślepy ręce się filcują.
Czas znaczy pieniądze i kradnie człowieka.
To wróg lania odmętów, wosku i gorszy bohater.
Składa się na przyszłość z przypadkowych ofiar.

Mimo woli życia zatrzymuje serca,
Bez krwi gasi światło na końcu, przed metą.
Oddech kładzie na deski, kiedy biją dzwony,
Dzieli nas i spaja przedziałem czasowym.

Może to psi urok czuwa w narożniku
Gdy prowadzę walkę o jesienne zbiory.
Słowa do zwarcia schodzą po obwodzie,
Uda na oścież zapraszają do piekła,

Liżą się języki, soczyste, w ogniu lubieżnym,
Rudym, od iskier. Niebo w ustach,
Na szczęście, trzymane za zębami.
Parasol wrześniowy, cukrowy,

dla przegranych.

autor

pirania67

Dodano: 2009-11-08 14:57:54

Ten wiersz przeczytano 706 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Nieregularny Klimat Ciepły Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie