WSPOMNIENIA

poprzez wiatr, w głąb nieba
idziemy, wciąż idziemy


jesteśmy ptakami strącanymi
z drzew zawziętej rzeczywistości


jesteśmy motylami odklejanymi od świateł


balonami ze zbyt ciężkim bagażem
pąkami, które nie miały okazji…
zbyt kruchymi


spadając nie dotykamy ziemi


nie zatrzymujemy się na niej
spadamy poprzez ziemię
pomimo ziemi, w czarne niebo
które jest dookoła niej


jesteśmy aniołami, które nie posiadły mocy
niewidzialności
widać nasze stopy płynące w powietrzu
nasze dłonie obejmujące zimne kolumny
chmur
nasze policzki porysowane od ich szorstkiej
kamiennej powierzchni


nasze oczy, w których słone przestronne morza
krzyczą
o miłości, pożegnaniach
o tych wszystkich dniach i nocach
kiedy gwiazdy były ze szczerego złota
a słońca sypały dookoła bursztynami


nasze czułe oczy…
jesteśmy wspomnieniami
które nie mają swojego miejsca
i które nie kłamią


liśćmi kłębiącymi się w strumieniach
ogródkach
i na parkingach
walczącymi w ogniskach przemijalności
iskrami, które wiatr wyrywa z płomieni


nie żyjemy
ale nie umieramy


nie pozostajemy
i nie odchodzimy


z nikim nie rozmawiamy
a każdy o nas wie


tylko patrzymy…


tylko jesteśmy


jak smutek
zaklinacz źrenic

autor

Marta Surowiecka

Dodano: 2007-12-23 11:38:49

Ten wiersz przeczytano 435 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Wolny Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie