Wspomnienie...

Zamykam oczy chcąc przywrócić obraz przeszłości lecz…
Staję w progu domu składając hołd nadziei wschodzącemu słońcu
Pierwsze promienie wschodzącego dnia
Odbijają się od bieli mej twarzy
Rozświetlając przestrzeń
Przeszywając mgłę
Zbiegam schodami wprost do Dzieciństwa Raju
Idziesz …
Jak co dzień zrównujesz ze mną krok
Zatapiam się w ciszy
Gdy łzy poranka koją me stopy milczące
Zaczekaj!
Wołam
Odwróciłeś głowę patrząc ponaglająco
Już chciałam biec
Gdy nagle przystanąłeś na rozstaju dróg
Tak chciałam zapomnieć
Lecz nie zostawiłeś mi wyboru…
Siadam pod koroną Pradziada tuląc Cię do stóp
Spójrz !
Ta błękitna wstęga wśród morza turkusu
Nie!
Nie daje już ukojenia…
Ciii … słyszysz ten głos?
Nie!
To tylko wiatr cytuje szepty obcych ludzi
Jego oblicze….
Widzisz je?
Nie!
To tylko słońce złudnie daje nadzieję nierealnym marzeniom
Ten dotyk…
Zrywam się obracają twarz
Lecz to tylko liść
Podarunek losu
Zniewolona rozszarpuje niewidoczne więzi
Chcąc uwolnić się ze szpon bezlitosnej śmierci
Lecz przegrana upadam na twarz
I tylko wyję
Opamiętuje się słysząc Twój gniew
Masz rację czas przyniesie ukojenie
Nadszedł kres…
Jeszcze tylko raz musnę wzrokiem Krainę Niewinności
Robię krok podając dłoń teraźniejszości
Lecz Ty nie dajesz mi odejść
I skomlesz o czas
Cicho Rex!
Bo spłoszysz resztki ocalonych wspomnień

Twoja śmierć odebrała mi tak wiele Bracie...pozostawiając tylko wpomnienia...

autor

sagana

Dodano: 2007-09-09 09:04:39

Ten wiersz przeczytano 488 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Wrogi Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie