Wy też to przeżyjecie....

autentyczna refleksja nad starym zdjęciem...

Czarno-białe zdjęcie wpadło w moje ręce
Przy okazji rewizji w najgłębszej szufladzie
Ile lat ma ono? Ćwierć wieku?... oj! więcej
Dużo więcej, na bieg czasu nic się nie poradzi
Trzej kumple, włos bujny, defektów ni śladu
Miny pewne siebie, godnie w ten wchodzimy
Świat co nam się jawił bez ładu i składu!
My się tym zajmiemy!... i MY go zmienimy!
I poglądy nasze – też w monokolorze
Czarne albo białe bez zbędnych półcieni
A rozmowy długie w popółnocnej porze:
„Co podłe, to zniszczyć! .. lub chociażby zmienić!
...Lat wiele minęło, czas płynął jak rzeka
Oszroniały włosy, zmarszczki twarz zorały
Lecz nagle .. tak patrzę.. z bliska i z daleka
Na tę fotografię..
... Ja, Marian i „Mały”
Dzięki Ci, mój Panie, ze mi nie kazałeś
Przejść tunel z światełkiem, żeś zostać pozwolił
Wdzięczny jestem Tobie za ten szczegół mały
Że nie muszę jeszcze nosić aureoli

autor

yanzem

Dodano: 2005-05-24 20:52:15

Ten wiersz przeczytano 548 razy

Oddanych głosów: 41

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie