to nieuleczalne...

Gdy pochylasz się nad kwiatem
Chłonąc piękny zapach jego
lub kiedy zadrościsz ptakom
Że własnością ich jest niebo

Albo idąc lasem czujesz
Jakbyś z braćmi szedł w gromadzie
Czy z lubością obserwujesz
Jak się słońce do snu kładzie

W toń jeziora, tak jak panna
W pąsach cała, zawstydzona
Lub zachwyci zorza ranna
W barwy cudne przystrojona

Albo też współczujesz bardzo
Lumpowi, co gorzko płacze
Choć inni patrzą z pogardą
Na powód jego rozpaczy

Bo on szczęścia miał przyczynę
Za zdobyty z trudem wielkim
Grosz, pociechę z tanim winem
Kupił, lecz rozbił butelkę.

Wtedy wiedz, diagnozy czekasz
Pytasz więc „Panie doktorze
Jaki powód, jakich lekarstw
Trzeba mi, niech pan pomoże”

Nic się zrobić nie da, bowiem
Nieuleczalna niestety
Wzruszeń twoich jest przyczyna
Chłopie - duszę masz poety...

autor

yanzem

Dodano: 2005-05-13 20:47:52

Ten wiersz przeczytano 626 razy

Oddanych głosów: 41

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie