Wyśniony raj
Nie chcę cię peszyć i być natarczywy
Chcę się ułożyć z tobą według planu
Żadnych polowań nie jestem myśliwym
Nic co na pokaz na pozór dla szpanu
Wszystko co ludzkie staje mi się obce
Bo jakoś człowiek źle mi się kojarzy
Zrani ból zada wyśle na manowce
A głupi uśmiech nie zniknie mu z twarzy
Bądź wiec kim jesteś drzewem albo różą
Ptakiem co wraca z odległego kraju
Leśnym potokiem co płynie przy wzgórzu
Duchem miłości z wyśnionego raju.
Gregorek, 22.2.23
autor
return
Dodano: 2023-02-22 23:25:47
Ten wiersz przeczytano 870 razy
Oddanych głosów: 5
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (3)
Piękny wiersz, jak zwykle tutaj,
a na ludziach można się niesterty sparzyć, mogą się
niefajnie kojarzyć, bywa, że są mściwi tylko dlatego,
że jesteśmy zbyt szczerzy, bywa, że są okrutni np.
mordują niewinnych ludzi i przypisują im winę, dla
swoich chorych idei.
Pozdrawiam z wiersza podobaniem, a natrura jest
mądrzejasz do ludzi, msz...
Mnie się też człowiek źle kojarzy...lepiej kupić psa
albo kota to będzie niezawodny jeśli go się mądrze
ukształtuje wychowaniem...trafne spostrzeżenie.
miłość powinna być jak natura, bo przecież jest
naturalna.