Zagubiony głos
kiedy wybije dzwon
przechodzącego obok
niepostrzeżenie życia
zostanie słowo
mącące ciszę
pustych ścian
niemy świadek pytania
jak być
tu i teraz
aby w zgliszczach
nie spalić
własnego nieba
Kołobrzeg 23.10.2010
autor
maltech
Dodano: 2010-10-23 16:53:33
Ten wiersz przeczytano 712 razy
Oddanych głosów: 19
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (16)
Przeczytałem z ciekawością. Ja również marzę o własnym
niebie. Pozdrawiam:)
pytanie, na które chyba nikt nie znalazł jeszcze
odpowiedzi...
zeby nie spalic wlasnego nieba ...nielatwy kompromis
"jak być
tu i teraz" to ważne pytanie, koniecznie trzeba
znaleźć na nie odpowiedź
nawet w zgliszczach jest nadzieja na odrodzenie...
interesująco i zastanawiająco...
"zostanie słowo mącące ciszę pustych ścian" i
wspomnienia otulone tęsknotą. Zadumałam się.
Pozdrawiam.
ważne gdy odnaleziony Wartościowy i trafny :)
Bardzo ładny wiersz+!
komentarz zbędny....Twoje wiersze przemawiają....
"...aby w zgliszczach
nie spalić
własnego nieba..." Piekny wiersz...
Gratuluję poruszającego przekazu
filozoficznie :) dobry wiersz.
Gut :).. M.
Cudowny wiersz !!!!:)