Żal kataryniarza

Dedykuję ten wiersz wszystkim tym, którzy do mnie ostatnio napisali. To dla Was wracam do pisania na BEJU (OLU) - dla Ciebie ślę szczególne podziękowania ;))

Szare i stare
Smutne kamienice
Cieniste podwórza
Brukowe ulice
Słychać melodię
szybują słowa

Kataryniarz kręci
Głowę w kołnierz chowa
Na jego ramieniu
Jaskrawa papuga
Pieści swe skrzydła
Czasem zamruga
Złota moneta upada -
- skrzy się na bruku
Jak tułów owada
Dziwna w tym miejscu
jak pustka w sercu
i żal kataryniarza

autor

taki_1

Napisany: 2006-11-17 Dodano: 2006-11-17 16:26:42

Ten wiersz przeczytano 398 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie