Zamyślony ja..
W panteonie własnych doświadczeń
szumiące słowa oddechem zakwitły
zachłannym powietrzem przemywam żal
patrząc na tętniące życiem krzywdy
***
Kojące spojrzenie własnego sumienia
smakuje ciszą ubraną niewinnie
blade wzruszenia połykam świadomie
taplając myśli w półsłodkim winie...
Każda kolejna myśl sprawia,że staje się mocniejszy...OCEAN@interia.eu
Komentarze (6)
Poruszenie przy winie, nie spotkałam się;)
:)) bo tak byc musi
No, Kruchy- naprawdę świetne metafory, taki styl
pisania najbardziej mnie porusza. :) Treść wiersza
bardzo mi bliska. Pozdrawiam!
refleksja jest drogą do prawdy i poznania...
pozdrawiam
witaj, w swoim zamyśleniu właściwe wnioski snujesz.
wiersz budzi refleksje.
ładny wiersz. pozdrawiam.
rozrachunek wypadł pomyślnie na tle wzruszenia nad
krzywdą innych a swoim postępowaniem i formułą życia,
jakby spełnienie Wiersz refleksyjny
czytelny.Wyciszenie, to nastrój wiersza - emanuje na
czytelnika Żywy wiersz Pozdrowienia::)