Zapomnieć o końcu

W zachwycie
W błękicie
W zieleni
W barw przestrzeni
Podziwiam budzący się świat
Mój ty świecie!
Ile jeszcze lat,
Ile wiosen ze sobą przeżyjemy
Jak stare dobre małżeństwo.
Z tobą budzę się ja
Nowa
Świeża
Pełna życia
Kroplę optymizmu wlałeś do mego serca
Czy wystarczy na cały rok?
Który znów przepłynie niczym rwąca rzeka,
Zabierając ze sobą wszystko
Wszystkie nadzieje
Wszystkie pragnienia
Wszystkie marzenia.
Nie chcę zapomnieć o swoim człowieczeństwie.
Czy tajemnicą jest to, że się boję?
Boję się końca ciebie, o wielki świecie.
Co będzie dalej?
Czy to już koniec?
Czy już nie obudzimy się razem
Kolejnej wiosny do życia?
Będę cię pamiętała
Jeśli nie zapomnę o sobie samej
Kim byłam, kim jestem i kim będę,
Gdy skończysz się...

autor

Alex@

Napisany: 2004-04-12 Dodano: 2006-08-27 23:18:29

Ten wiersz przeczytano 510 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Romantyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie