zbłąkana

wyrwana z brzemiennej nocy
skąpana w rosie święconej
drży jeszcze oddech płytki
krzyk senny nocy minionej
martwy wzrok spójrz w moje oczy
rozkołysana w mistycznej iluzji odkrycia
już zawsze nie zmieni sie nic
kęs po kęsie próbować będę życia
stłumiony śmiech duszony gniew
z okruchów percepcja wypływa
w mglistym poranku
przed lustrem stając
nie wiedząc czy jestem martwa czy żywa...

autor

nemezis 21

Dodano: 2009-06-09 16:08:28

Ten wiersz przeczytano 446 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Zimny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie