żeby niemożliwe stało się możliwe.

"nikt nie umiera w samym śrdoku piątego aktu..."

nie wolno ci odejść
w trakcie piątego aktu
chociaż świat upadł na głowę,
choć miłośc zazieleniła się bzem
i krzewy pomarańczy biczują stopy...
poczekamy na naszą chmurę,
odlecimy na niej...
z nią...
w niej...

dwoje głupców za rękę z Bogiem.

czasami krzyczą na nas aniołowie za brak pokory z ukłonem przyznajemy im rację.

autor

Monika M

Dodano: 2007-03-23 23:57:15

Ten wiersz przeczytano 510 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie