Zgasły płacz

Przebudzona wśród ścian, co objęły ją w czerń
Przebudzona wśród szeptów, co umilkły na znak
Przebudzona wśród mgły, co zabrała jej dzień
Przebudzona wśród spojrzeń, co dręczyły ją w snach...

Gaśnie tam, gdzie przedwcześnie postawiono jej grób
Płacze tam, gdzie śmiertelna cisza legła we śnie
Krzyczy tam, lecz jej krzyk cichnie wśród ciągłych prób
I upada, wciąż krzycząc, głos się łamie i rwie...

Lecz wśród mroku dostrzega oczu jedynych blask
I wśród ciszy wciąż słyszy z wiatrem głosu jednego ton
I wciąż krzyczy, lecz krzyk jej dawno w ciemności zgasł
I wciąż płacze, lecz cisza z wszystkich napiera stron
Już zapada się w cień, już zapada się w mrok
Już ucieka powietrze, już nie słucha jej wzrok
Już nie widzi, kto został, płacząc daleko, hen...

A umarła wciąż słucha wiatru, co przyniósł sen.

autor

Sjanna

Napisany: 2005-06-18 Dodano: 2005-06-18 21:59:10

Ten wiersz przeczytano 474 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Nieregularny Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie