Zmowa milczenia

Dlaczego na mnie ukradkiem spoglądasz?
Lepiej tego nie rób
Bo sprawię,że więcej tego świata nie będziesz oglądać.
Połamię Ci nogi i ręce,
Zaszczuję jak psa.
Zabiorę ostatni oddech,
Więc lepiej zacznij się bać.

Stąpała cichutko po tej brudnej ziemi.
Była sobą.
Żyła-choć nie wszyscy tego chcieli.
Nieskażona 'waszym' powietrzem.
Słowami i zazdrością,
O wszystko co piękne i lepsze.

Błagalnym wzrokiem patrzyła na Was,
Gdy zrywali z niej ubranie,
Półnaga i upokorzona,
Śliska i lśniąca od łez,
Miała cichą nadzieję ,że zostanie ocalona.

Lecz zamiast ocalenia,
Dostała od Was 'kolegów' i 'przyjaciół'
Zmowę milczenia.
Dwadzieścia minut ciszy i scen jak z horroru,
Dwadzieścia minut dla Was,
A dla Niej cała wieczność-koleżeńskiego terroru.

I dopiero teraz kiedy Jej już z nami nie ma,
Kiedy jej ciało w ziemi spoczywa,
Wszyscy sobie zadają pytanie,
Kim była i co takiego zrobiła,
że na takie piekło sobie zasłużyła?

Mam tylko jedną prośbę,
Dla tych co biernie patrzyli,
Aby czasem nie zapomnieli,
Co Ani zrobili.
I byli do końca życia świadomi,
Tego-że do Jej śmierci się przyczynili.

autor

LadY SmerfetKa

Napisany: 2006-10-27 Dodano: 2006-10-27 21:07:33

Ten wiersz przeczytano 463 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie