Znamię przyjaciela cz. IV

Decyzja zapadła
Do prawdy pewność w dążeniu
Siła w wątłym spojrzeniu
Bylebyś pod ciężarem tego brzemienia nie upadła...

Zamknęłaś drzwi, już ich nigdy nie otworzysz
Nie ma powrotu drogi
Kroczysz naprzód jak ślepy, nagi, bezdomny ubogi
Świat będzię takim jakim go sobie stworzysz...

Z wypalonym znamieniem w duszy
Nie zapomni się w rozleglej przetrzeni,
Gdy nawet człowiek sie zmieni
O tym, że nic tego znaku nie skruszy

W strachu,w niepewności, pulsuje skroń
Moze w końcu uśmiechnę się szczerze
Może w końcu w słowa uwierzę
Lecz nie będe sama, ktoś mi pomoże, chwyci dłoń...

...szczerość to zarazem rada....

autor

AgaT

Napisany: 2006-11-06 Dodano: 2006-11-06 21:37:45

Ten wiersz przeczytano 522 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie