Zrozumienie

Zaś dopiero cię zrozumiałem
Nie zrozumienie to jest nasz grób
Kopiemy my go wciąż pod sobą
By wpaść i niewyjść z niego, nie
Zapominając o tym życiu
Co było solidną nauczką

Ten grób co łatwo zasypać jest
Niechcąc go zniszczyć kopiemy wciąż
Tu się niszcząc, zamiast ratować
Rozdzieramy swe życie na pół
Wciąż szukając przyczyny w tym
Coraz głębsze tworzymy groby

Lecz chwila zapomnienia z tobą
To ten malutki kawał czasu
Się powstrzymując i niechcąc już
Zasypuje ten głęboki dół
Jedno twe słowo i znika znój
Jedno spojrzenie i znika chłód

Zadufane me serce drży
Niechęć przyznania tobie racji
Tak się tworzą malutkie kłótnie
Co z braku chęci wojną są
I mimo uporu pamiętaj to
Miłości w słowach nie szukamy

Czyn, mimo naszej śmiertelności
Jak uczucie nieśmiertelne jest
To jest piękno tegoż życia tu
To ustawia świata reguły
Iż czyny o miłości świadczą
Miłości tego śmiertelnego

Nie chcąc naprawiać własnych błędów, nie chcąc ratować tego co strwożyliśmy wcześniej, ukazujemy iż mądrości w nas nie ma.

autor

kkWzk

Napisany: 2007-11-20 Dodano: 2007-11-21 07:05:25

Ten wiersz przeczytano 507 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Sylabotoniczny Klimat Obojętny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie