Życie nowe

Nie mów że nie chcesz mnie już znać,
tyle nas łączy czystej bieli.
Wspólnie winniśmy życie brać,
i nim jak chlebem zawsze dzielić.

Łatwo wyrzucić jest z pamięci,
co się na trwałe kiedyś wbiło.
A kołem życia tak zakręcić,
by nasze drogi wciąż myliło.

Ile obietnic trzeba czynić,
potwierdzać każde przykre słowo.
Przyswajać sobie cząstkę winy,
i dawać jej nadzieję nową.

Nie mów już więcej, nie chcę znać,
kłamstw powtarzanych w zwykłej złości.
Wspólnie winniśmy życiu dać,
chociaż najmniejszą część radości.

Szukać też dalej potwierdzenia,
że warto zmieniać krzywdę słowem.
By zejść już z drogi zagubienia,
tworząc powtórnie życie nowe.

autor

Grand

Napisany: 2008-07-29 Dodano: 2009-04-05 11:30:00

Ten wiersz przeczytano 520 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie