SPOJRZENIE LUSTER

Piekny wiersz. Bardzo mi się spodobał.

Jesteś mistrzem w budowaniu nastroju i emocji, w
ubieraniu w metafory swoich myśli i odczuć, a zawsze
gdzies tam niby z boku jest miłość, która zostawiła po
sobie trwały ślad, nie mówiąc już , że i forma zawsze
nienaganna...pięknie

Bardzo piękny Twój wiersz

Popękane lustra, jak życie, które się rozpada... Tak
to odbieram, chociaż to bardzo skrótowe i tylko autor
wie tak naprawdę, co chiał przekazać. Wiersz robi
niesamowite wrażenie.

Jest w nim jakaś przenośnia, której nie chwytam do
końca ale nastrój i wykonanie wspaniałe. :)

Wiersz pelen melancholii,,,zadumy nad
czyms co przeminelo,,,,dobry refleksyjny .

Bohater wiersza pozaszywa usta, by nie mówić
szeptem,co widziały lustra,popękane.Ładne metafory w
wierszu.Głęboka myśl,rym;b- d.

Prawdziwa poezja ukryta w monitorze! A gdzie Twoje
tomiki? :-)

wiersz porusza daje do myślenia ,refleksji ...brawo za
styl))

nic dodac nic ujac, brawo!

Dziwny, smutny , powiedziałabym dramatyczny
wiersz...ale ma w sobie coś :)

Do napisania tego wiersza musiała Cię skłonić jakaś
nieciekawa sytuacja,problem czasami trzeba czymś
rzucić coś zbić żeby się wyładować...Jeśli to tylko
fikcja literacka podoba mi się pomysł na wiersz i jego
ciekawa treść

W Twoim metaforycznym obrazie, poprzez strzępy lustra
zagląda smutek, tak odczytuję ten wiersz napisany
dobrym piórem.

tu nic nie ma wprost w labiryncie ciekawych określeń
da się czytać nieco dowolnie - wiersz daje takie
możliwości i brawo za to.

rytmicznie, no i te oczy luster, co
widzialy...tragedie.....grzech....nastrojowo jak
zawsze