Wiara

Zaklęte tchnienia chmur
Omotały księżycowe blaski.
Doliny przepychu jaźni
Błagają o siłę wieczystą,
Horyzonty natchnienia,
Gwiazdy oczu myśli.

W ciemnych promieniach nocy
Drogi melodii słuchem zatraca,
Strzępy bezsilności.

Całym krzykiem świat napiera,
Zasłania sny utopii,
Pora zmarzłych serc.
W mgnieniu oka
Zatkał usta pragnienia.


W blaskach krąży siła
Nadzieja spoczywa na dnie,
Wiara przebija się siłą.
Pędzi gwałtownie,
Kurz wyznacza ścieżki.

Trwa,
Jest we mnie…
Nieujarzmiona,
Ujawnia się nocą…

Dla wszystkich tych co tracą wiarę...ufajcie swojej sile...

autor

Aranel

Napisany: 2006-11-05 Dodano: 2006-11-06 16:00:51

Ten wiersz przeczytano 441 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie