apokalipsa

bez nadzei na lepsze jutro

Wzburzone morze historii czasu
jak wicher ściele co słabszy krzew
spróchniały korzeń w środku lasu
głowę opuszcza w koronie drzew.
Chorobotwórczy system syntezy
oszczędzić w stanie nie jest nic
sosna umiera i limba leży
im pozostało już tylko gnić
zaraza spieszy z oczami rządzy
apokalipsie wzgiąć się w pas
nadchodzi schyłek i już się kończy
dzień który budził zawsze nas. ...

autor

badejla2

Napisany: 2007-08-07 Dodano: 2007-08-18 14:58:41

Ten wiersz przeczytano 442 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie