Chleboterapia

I ja też :) ale nie ma to jak własny produkt,
dosłownie i w przenośni Smacznego :) Dorotko, ślę
serdeczności.

MimŚ, dzięki, ja najczęściej przyziemnie, bo najlepiej
wychodzi mi smażenie racuchów i... pieczenie chleba
właśnie:))))

Czytając to pomyślałam o mojej mamie:)
Już wiem czemu tak często piecze chleb:)

Karacie, twoje rymowane komentarze są niezrównane:))

A kuku, Polisiu, dzięki, kochani:))

Dzięki Zosiu, widzę, że nie "zepsłąm" nie tylko
chleb:)))

Dzięki, Yvet:)))

Bomiś, chciałam, żeby było wieloznacznie, ale widzę,
że nie umiem, jak ty, upiec dwóch pieczeni przy jednym
ogniu. Choć jak to zauważył endrju wrc dobrej
gospodyni ciasto w rękach rośnie:))

Ol, w sprawie chleba, jak widzę, temat nigdy nie
kończący się, to faktycznie kolejne przemyślenie:)))

KrzemAnko, dzięki, poprawiam:)))

z pewnością lepiej smakuje niż ten z fabryki zwanej
piekarnią....
próbowałam sama upiec taki chleb ale nigdy nie był
taki jak z ciasta które rosło w drewnianej dzieży:-)
pozdrawiam

LITERÓWKA w ostatnim wersie. Treść trochę banalna
I NIE JEST TO ODWETÓWKA, LECZ SZCZERY KOMENTARZ

Kto chleb sobie upiec zdolny,
ten nie będzie nigdy głodny!
Pozdrawiam!

O chlebie nasz..

Dobry :)