Cicha samotność

Jak przez utkaną pajęczą zasłonę,
Czasem wraca do mnie czas miniony.
Gdzieś w duszy słowa ukryte,
Które nigdy nie zostały powiedziane.
Jak kwiaty które więdną,
I serce co w końcu bić przestaje.
Tak moja cicha samotność,
Wyszła na dróg rozstaje.
Chłód przenika myśli moje,
A ja…
Nie przestaję marzyć nawet, gdy
Fale nadziei rozbijają się o skalny brzeg.
Moje serce tańczy z wiatrem,
A sama ja snuję się jak sen.
Pytam się swego serca,
Ile może jeszcze udźwignąć?
Ono odpowiada mi:
Póki łzy płyną nie jesteś pustynią,
Chociaż samotność w Tobie mieszka i lęk.
Cicha samotność najbliżej mego serca,
Słucha wszystkiego o sprawach mego życia.
Daje mi swój czas jak przyjaciel,
Szkoda, że nie Twoje nosi imię…

M.Wityńska.

autor

Mariola Wityńska

Napisany: 2006-08-13 Dodano: 2006-08-13 15:50:46

Ten wiersz przeczytano 435 razy

Oddanych głosów: 31

Rodzaj Nieregularny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie