CZARNA ZASŁONA
Przysłowiem powiem próżne w snach staranie bo ludzi wrażliwych często to spotyka niszczone przez zawiść strach,wścibskość, oschłość głupotę i pychę. a etyka na psy zeszła niestety!
Zima weszła w życie wielkimi krokami
zakręciło w powietrzu smutkiem białym
jeszcze jest pięknie gdy śnieżynki białe
spadają na świat w realności szary
kiedy jednak bez słońca mróz zamienia
drzewa i ludzi na sopel błyszczący
czułe uczucia wychodzą w okularach różowych
chociaż nadzieja nie wyrośnie korzenie
zmrożone
nasypało śniegiem w oczy radosnej
miłości
zamknęła z rozpaczy twarz niewinną
zapomnij o niej romantyczny wzlocie
nie czeka na ptaka on nie ma skrzydeł
i choć kocham słowo na nowo nie raz usłyszy
nie odezwie się w niej żadna tęskna nuta
zamarło serce na długo i niech
odpoczywa
czy kiedyś uwierzy w rozśpiewaną
Miłość?
nie mówmy już o tym!
rzeki nie odwrócisz bo do przodu płynie.
Łódź,17.01.2008r. ula2ula
Komentarze (21)
Wraz z zimą powiało pesymizmem, ale bardzo prawdziwym,
takim który nie mami, a coś uświadamia...
Pozdro i plusuję oczywiście :)
Piekny wiersz,od razu milej w pracy spędzam
czas-dziekuję!
Bardzo ładnie napisany:) Zazdroszcze talentu:)
Pozdrawiam i zapraszam do siebie:)
Praw natury człowiek nie zmieni, której
przez bezmyślne pazerne czyny szkodzi
i nie może się upamiętać widząc zachwianie natury - w
zimie lato, w lecie mrozy, powodzie, wichury, ale
głowa do góry, będą zmiany, niema śniegu są bałwany.
Wiersz nieco smutny ale podoba mi się w treści.
jak zawsze mądry i wyrazisty wiersz, nie odchodzi się
od niego ot tak, zwyczajnie.
(spadają na świat w realności szary) ta myśl jest dla
mnie nielogicznie zapisana. Cały wiersz spleciony
raczej ze smutnych doznań obrzydzonych krzywymi
zazdrosnymi uśmiechami. Jeśli jest prawdziwa miłość,
Ona zawsze sie obroni. Nie będzie sie skarżyła. nie
przystanie nad rozbełtana tonią ludzkiej zawiści, i
choć spadnie jak perła między świnie, ocaleje. Wiersz
rozedrgał mnie emocjonalnie.
kocham...ale to czasami nie wystarcza...wzruszający
wiersz
rzeki nie odwrócisz bo do przodu płynie- pięknie
napisane, świetny wiersz
Piekny wiersz ma coś w sobie z przyjemnościa
przeczytałam.Pozdrawiam ciepło
a i owszem... już tego świata nic nie powstrzyma przed
samozagładą...
W sposób urzekający opisujesz o zimie, choć ja jej
nienawidzę.:)
Tylko, że Miłość potrafi nawet zawrócić rzekę :)
jak by na to nie spojrzec to co minelo nie powroci
nigdy trzeba z nadzieja w przyszlosc spojrzec a moze
promien zalsni zloty...marzenia niechaj sie spelniaja
i radosc kwitnie w sercu Twoim bo przyszlosc to jest
niewiadoma jednak ja mozesz ukierunkowac...
Porownanie zycia do rzeki, wiele innych, obrazowo
przedstawione, troche mnie ciarki przeszly, ale wiersz
mocny i ladny!
Zamarznięte uczucia, zasypana śniegiem miłość. Aby do
wiosny! Odtają uczucia i rozkwitnie miłość. Piękny i
refleksyjny wiersz.