Czarnowłosej...

Ulica. Długa. Ciemna. Mokra. Jesień. Deszcz.

Dziewczyna. Czarnowłosa. Smutna. Zraniona. Płacząca…jak niebo.

Miłość. Spóźniona. Zlodowaciała. Jak spóźniony prezent. Przepadła.

Biegnie. Przed siebie. Nie myśląc…A może właśnie myśląc za wiele..?
Czarnowłosa dziewczyna…

Słowa- główny klucz nieporozumień. I zbawienia. I bólu.
Zdecydowanie bólu…

Dla niej nie ma już nadzieji. Nie ma już uśmiechu. JEGO uśmiechu.
Dla niej nie ma przede wszystkim Jego…

I tylko myśli. Bawiące się i skaczące. Wredne. Nie dające spokoju. Jakby głuche.

A ona ciągle biegnie…Myśląc, że się uwolni.
Naiwna.

Iskierka. Zgasła.
Jak ona. Tylko z większą nadzieją powrotu. Bo ona nadzieji już nie ma…

Wyrwali jej brutalnie wszystko, co miała. Zabrali uczucia, emocje i sens.
Zabrali Jego.
Zabrali duszę.

Czarnowłosej dziewczynie…

...która zmieniła po prostu kolor włosów...

autor

kłapuch

Dodano: 2007-02-08 20:08:41

Ten wiersz przeczytano 714 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie