Dziękczynienie

niczym i n ikim jestem bez Ciebie mój Boze-upadam,powstaję lecz zawsze z Tobą.Za miłościa i łzy ,które napełniają oczy me-dziękuje

zanurzam oczy w duszy jasnym kobiercu
Otwieram tobołek mych wzruszeń...
ciemnych i jasnych mych dni
Plecionych nadzieją
ułudnych katuszy
Toż przeszłość

Idąc dalej nie mogę zostawić krainy doświadczeń
przeszytych zmaganiem tamtych cieżkich dni
szarpiących mą duszą i ciałem

ruszam razem z nimi w trzeci rozdział zycia
zachwianiem
nadzieją
wenetrzną radością
i ufam i wiem...
ze gościeniec mych drzwi
otwarty
na ból i tęsknote za czystą miłoscią

...


tak to ty
ku Tobie dzękczynne modły wznoszę
o wiarę
nadzieje
i miłościa
zakorzenioną w duszy mej
Aby trwała a jam by wzrastała w niej
dziekuję

Bóg jest mioscią

autor

Wiolineczka

Napisany: 2006-10-26 Dodano: 2006-10-26 09:06:03

Ten wiersz przeczytano 545 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Bez rymów Klimat Wrogi Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie