Gwiezdna miłość

...bo czasem to co kochamy zamienia się w gwiezdny pył...

Spogląda na nas z wieczornego nieba
od wieków ta sama, niezmieniona niczym,
czasem ją zakłuje jej gwieździste serce,
gdy na świecie smutek i pełno goryczy.
Spogląda tęsknie i czując samotność,
pośród sióstr tysięcy marzy nieustannie
aby mieć swą gwiazdę,
by móc wzrok kierować w dal
i umieć kochać tak jak człowiek marny.
Świeć nam droga gwiazdo hen na nieboskłonie,
światłem zimnym prowadź kochanków do siebie.
Jesteś naszą gwiazdą, naszym drogowskazem
pozwól nam się kochać pod wieczornym niebem.

autor

Ja(cek)

Dodano: 2009-04-06 18:22:29

Ten wiersz przeczytano 715 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie