Jak kurant oznajmia chwilę dnia

Oczy pozbawione snu, radosne jak poranek. Kawa i bezwolne czynności które są uwertura dnia, grzanki chrupiące z nadtopionym żółtym serem , talarki surfinii z patelni posypane warzywkiem, muzyka fortepianowa z płyty. Muzyka zawsze budzi mego ducha, dotyka wolnością
Melancholia, kwiecień, pod oknem żółta łąka przetykane bielą stokrotek.
Jak kurant oznajmia chwilę dnia, tak dotyka mnie tęsknota, cudowność doznania.
Dziś, właśnie dziś bez powodu, dziś coś niespokojnego, mgiełka nad głową wisi w powietrzu
Tak się czuję gdy młodzieńczo kochałem, wtedy moja dusza wyrywał się do świata moje serce bije mocniej.
Wsłuchuję się w sobie, podziwiam tą żółtą łąkę patrząc z balkonu, i te rozległe niebieskie niebo.
Jeszcze puste ulice, ten ranek, ta tajemnica, strząsam z siebie niepokój, mam ochotę, mam ochotę wirować, stuk obcasów na trotuarze gdzieś znika, niebo błyszczy przysłaniam dłonią oczy. Gdybym zatańczył, gdybym tańczył świat wirował by wspomnieniem, w tańcu zawsze czułem się wolnym, jej bliskość, jej zapach, umyka wspomnienie.
Biały papier zapełniam słowami, same tańczą moim nastrojem, to taka rzadka chwila, niepokoju i oczekiwania.
Przezywam coś co było, zapomniane.
Świeży powiem wiosenno wiaterku, słowa lgną na papier, jakby prowadziła mnie tajemnicza siła. Coś się wydarzy, coś pięknego
Czas oczekiwania, czekam
Wychodzę naprzeciw na moje poletko świata

Autor:slonzok
Bolesław Zaja

autor

slonzok

Napisany: 2021-04-24 Dodano: 2021-04-24 01:43:56

Ten wiersz przeczytano 1010 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie