jej_marzenia

Tak właściwie to brakuje mi takiego y nocnego rozmawiania o życiu. Gdzie kładąc się spać, kiedy już słońce latem ma właściwy dla siebie kolor i czując cholerne zmęczenie. Bo albo siedzi się po ciemku wpatrując się w siebie i nic nie widząc, bądź siedząc całą noc z zamkniętymi oczami i nie mówiąc nic. Siedząc tak w półśnie, najbardziej odczuwam Ciebie, a tym samym nawet i siebie. Wiem, że tam jesteś, choć nawet nie czuje Twojej obecności, ciepła, dotyku, oddechu. Wiem, że czytasz w moich myślach najdokładniej. Ile tak można siedzieć i nic nie mówić? Gdyby doba cała była nocą, ciemną, to całymi latami z Tobą tak umiem. A raczej nie, teraz już nie będzie wspólnych lat. To nie ten sam Ty. Więc negatyw. Error. Wracamy do początku. Teraz Ty. Ile potrafiliśmy siedzieć i ja patrząc w gwiazdy, a Ty wpatrując się we mnie i rozmawiać o rzeczach całkiem nie.istotnych.przyzwoitych.sensownych. Dla Ciebie to y próba nawiązania bliższego we mnie kontaktu, dla mnie? Wyjście ze mnie wszystkiego, wszystkiego, o czym Ty nie masz najmniejszej ochoty słuchać. Ja robię to. Na przekór wszystkim i sobie osobno. Bo gdzieś trzeba skończyć. I To i ja również. Obojętne, czy w toalecie, misce, plastikowym worku czy na chodniku. Na którym położywszy się z odsłoniętym brzuchem zacznę opalać się niczym kociak.



cii...nie mów nic, choć tak bardzo pragnę Twoich słów skarbie.

autor

dosiunia

Napisany: 2008-01-26 Dodano: 2008-01-29 11:42:02

Ten wiersz przeczytano 431 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Wolny Klimat Rozmarzony Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie