Kiedy szarość przygniata

Ciepły klimat wiersza sprawia, że czytając można się
rozmarzyć:)
Pozdrawiam.
Marek

Wiersz cudeńko, przeplatany koronkową przyrodą:)
Pozdrawiam:)

Kiedy szarość przygniata ratuję się wspomnieniem lata
:)

Magiczne, ciepłe strofy:)

Miłego wieczoru:)

Bardzo ładny, ciepły wiersz,
co do wiatru, to on sam się nie tworzy, musi mu aura
sprzyjać,
brzydka aura wokół...
Lubię Twoje wiersze Marylko, pozdrawiam.

Lekko, rytmicznie, płynnie i ślicznie.
Z przyjemnością się czyta :)

Znakomity wiersz o miłości Marylu. Bo jak się kocha,
to przychyliłoby się osobie kochanej nieba.
Ostatni wers drugiej strofy zmieniłbym tak, aby
uzyskać równą ilość sylab z pozostałymi wersami:
„ aby szarość pomniejszać”.
Ślę moc serdeczności. :)

pięknie i ciepło jest u Ciebie ...pozdrawiam
serdecznie ...

Dobrze się czyta takie ciepłe strofy:)

Piękny pełen ciepła wiersz :)
Pozdrawiam serdecznie

Za Krzemanką :)
Pozdrawiam :)

Bardzo ładnie malujesz Marylo.
Dla wyrównania do siedmiu sylab
zamieniłabym "aby" na "by" lub "szarości" na
"szarość". Miłego wieczoru:)

Marylko to prawda szarość nas przygniata zaś wiersze
takie jak ten dodają otuchy :) pozdrawiam

Brońmy się przed tą szarością. Ty Marylko robisz to po
mistrzowsku.
Pozdrawiam serdecznie :)

Zawsze mam ogromną przyjemność, kiedy czytam Twój
wiersz, słowa sączą się piękną poezją...
:)
Marylko ciepło pozdrawiam, ukłony zostawiam.

Miło, że Odwiedzasz.

Magicznie malujesz słowami. Pozdrawiam Marylko :)