Kropelka potu

Nieraz gdy piszę patrzę się w ścianę,
oczy me błądzą w jakieś nieznane.
Patrzę się ; a tu : nadchodzi świt.
Pisząc o wszystkim pomijam wstyd.

Staram się w życiu iść po cichutku,
chociaż wszystkiego mam nieraz dość.
Nie wiem jak życiu mam się odwdzięczyć
choć nieraz dobrze dało mi w kość.

Dużo mam pracy, więcej kłopotów,
z czoła mi spływa kropelka potu.
Pot się wyciska, jest bardzo słony,
brak mi jest tutaj tylko mej żony.

Chciałbym, gdy wracam późnym wieczorem,
żona i dzieci z dobrym humorem,
mogły mi podać leki i zioła
i krople potu obetrzeć z czoła.

autor

Jan Dmochowski

Napisany: 2011-07-08 Dodano: 2014-10-13 07:20:34

Ten wiersz przeczytano 847 razy

Oddanych głosów: 22

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie