A mogłem posłuchać rozumu

Krople przecinały szklane serce
Każdego dnia zostawiały ślad
Chusteczką wycierałem zostawione smugi
Ciężko zmyć nakreślone rysy

Czasem słonce próbowało dotrzeć
Ogrzać duszę spowitą chłodem
Odwilż była tylko chwilowa
Poczym ponownie ziąb zapanował

Rozkwitającymi kwiatami, zielonymi liśćmi
Wiosna chciała dać uśmiech
Próżne starania, sztuczny uśmiech
Nauczyłem się pokazywać innym

Zapomnieć dawały bratnie dusze
Ucieczka chwilowa powrót bolesny
Brudnymi butami wejść chcesz
Zamykam wrota wyrzucając klucz

Zaufałem sercu, zawiodło ponownie
Słuchałem duszy, źle poradziła
Odrzuciłem podpowiedzi mego rozumu
Czemu jego wyrzuciłem wskazówki

autor

rafali888

Napisany: 2008-03-05 Dodano: 2008-03-06 16:09:13

Ten wiersz przeczytano 456 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie