mój pierwszy wiersz

Annna2

Prawda, jakis przeciez porzadek musi byc...:)

...koniecznie trzeba zacząć uczyć się fruwać...mam
nadzieję że nie shumorzyłam autora :))miłego dnia.

Chciałam napisać to samo, co Elena Bo, więc napiszę
tylko - fajne! :))
Pozdrawiam serdecznie :)

Wena nie do wszystkich przychodzi w tym samym
czasie...dobrze że Ciebie odwiedziła.Pozdrawiam
serdecznie.

Krystek

Juz zapisuje sobie rade w kajeciku:)

to czym jesteś??

A dziekuje Anno;)

A dziekuje Anno;)

Jedni rodzą się z talentem i odrazu wiedzą, że go
mają, inni mają ukryte talenty o których nawet nie
wiedzą...ale żeby unosić się jak motyl trzeba ten
talent rozwijać, samym leżeniem przed tv tego nie
zrobisz tylko brzuchol urośnie :)))
Pozdrawiam

Po kilku głębszych zawsze jestem motylem... A co do
tuszy... Cóż, trzeba albo to zaakceptować, albo
schudnąć, no nie ma innej rady... Ze swojej strony
polecam to zaakceptować, wcale nie jest źle ;)
Pozdrawiam
Paweł

Rodzimy się z dwoma datami.
I pierwszy też musiał być,
jak i ostatni wiersz.
Za tysiąc lat, i jeeeeeszcze dłużej.

Dobrego dnia.

Kochanego ciałka nigdy za dużo. Motyle miej w brzuchu.
Tusza nie przeszkadza w obłokach fruwać, wierszy
pisać. Pozdrawiam cieplutko, miłego dnia:)

Elena

... w sumie mi to nie przeszkadzalo...gdyby pilot od
telewizora chcial zmieniac kanaly bezdotykowo:)))

Waldi1


Tylko jak wstawisz ziemniaki na obiad to nie za duzy
plomien bo woda bedzie wylatac:)))))

fajnie, że idzie z Tobą przez życie.
(ja te pierwsze pogubiłam)