Opuszkiem podpierasz...

Oddechu płaty rozkładam Tobie na dłoni
Przemykam, papilarnych linii korytarzem
Spod paznokci dłubię ziarenka owych dni
Fundamenty zamków, splecionych marzeń

W przesmyku drzwi płoną rozbłyski źrenic
Po obliczach mknie nostalgia naszych ścian
Wśród ogni niemych, w bezdechu toniemy
Okręty stawiamy ze rdzawych rusztowań zdań

Gdy płyniesz we mgle, tutaj, do brzegu warg
Opuszkiem podpierasz wszechświata sens
Umyka mi gdzieś przedwieczna mozaika kar
A barwy nabiera, potocznie bezpański gest...

autor

DMN

Napisany: 2012-05-12 Dodano: 2012-12-22 01:53:03

Ten wiersz przeczytano 484 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie