Piosenka o gnomie

Za komuny ksywę „gnom” miał Władysław Gomułka. Bohater mojej piosenki to jakby jego drugie wcielenie.

Boję się wejść do łóżka,
Bo zasnę, no i... ach!
Wypełznie spod poduszki
Maleńki wredny strach.

Wciąż męczy mnie nocami,
Może by zjadł salami,
Nie patrzył z miną złą,
Ze złośliwością w oku
Niewielki wredny pokurcz
„Opatrznościowy” gnom.

Myślę, że on nie widzi,
Dziewczynie uśmiech ślę.
- Odszkodowań chcą Żydzi
- Mówi – Ty śmiejesz się?

Seks ci zaprząta głowę,
Choć sprawy narodowe
Przecież ważniejsze są!
Czyś zdrajca, czy idiota?
Lepiej kup sobie kota!
- Sączy mi w ucho gnom.

Pragnę iść do opery,
A on mi na to, że:
- Choć, jeśli mam być szczery,
Na śpiewie nie znam się,

Lecz cóż ci za cholera
Każe na Tannhäusera
Iść, gdy nasz polski dom
Wydał Szymanowskiego,
Moniuszkę, Różyckiego?
- Pyta ze wstrętem gnom.

Gdy czytam „Bal w operze”
Słyszę łamanie rąk:
- Wszak każdy Polak wie, że
Lepszy jest Wojciech Bąk!

Nie był moralnym zerem,
Nie wiódł z PZPRem,
Gier żadnych. I tym grom
Nie zawdzięczał mieszkania,
Wierszy w wielkich wydaniach...
- Pouczać chce mnie gnom.

* * *

Podobno dwóch ich było,
Choć może zwidy mam?
Jednego by starczyło,
By życie zepsuć nam.

Chociaż przyznacie sami,
Że nieszczęścia parami –
Znacie maksymę tą?
Więc może prawda, kurcze,
Że były dwa pokurcze...
Był jeszcze jeden gnom?

Dobrze wiem, że były dwa, ale peel w to wątpi. Pamięć jest zawodna, zwłaszcza, gdy „drugi gnom” z niczym się nie kojarzy...

autor

jastrz

Napisany: 2019-06-15 Dodano: 2019-06-16 00:13:17

Ten wiersz przeczytano 1286 razy

Oddanych głosów: 16

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka O brzydocie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie